Λαϊκή συνέλευση.....?

Λαϊκή συνέλευση για τα χαράτσια με πρωτοβουλία του δήμου Νάξου & Μικρών Κυκλάδων

Την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου, πραγματοποιήθηκε συνάντηση της προσωρινής επιτροπής που συγκροτήθηκε απο τους εκπροσώπους των φορέων και των συλλογικότητων που παραβρέθηκαν στην συνάντηση που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 23 Νοεμβρίου με το δήμαρχο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων, Μανόλη Μαργαρίτη. Αποφασίστηκε να γίνει Λαϊκή Συνέλευση με πρωτοβουλία του δήμου και ανοιχτό κάλεσμα προς όλους τους φορείς και τις συλλογικότητες του δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων, την Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου στις 18.00 στο Δημοτικό Θέατρο Ι. Καμπανέλλης, με θέμα, πως θα μπορέσουν οι δημότες να αντιμετωπίσουν τα άνομα και ληστρικά χαράτσια.

 

            

 

Η επιτροπή αυτή απαρτίζεται από μέλη, του Συλλόγου Πολυτέκνων, της Ένωσης Ξενοδόχων, του Εμποροεπαγγελματικού Συλλόγου, των Ενοικιαζομένων Δωματίων, από την παράταξη "Πολίτες για τα Νησιά μας", μέλος της Λαϊκής Συσπείρωσης και δημότες.

Να μου επιτρέψετε να σας κεράσω ενα ανεκδοτάκι και ένα τραγουδάκι....!!??

To ανέκδοτο το αλιεύσαμε απο μια φίλη στο facebook και το τραγούδι είναι δικιά μας επιλογή μετά από πάρα μα πάρα πολύ ψάξιμο.........!!??.Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.......!!??

                                                   


                       ΚΑΛΗΝΥΧΤΑΑΑ!!!

 Επιτέλους βρέθηκε απάντηση για το ποίος είναι ο καλύτερος εραστής του κόσμου!!! Είναι ο Ύπνος. Ναι και όμως είναι αλήθεια. Γιατί:....

-Μπορεί να σε πάρει πάνω από 1 φορά την μέρα!!!

-Σε παίρνει για πολλές ώρες!!!

-Του αρέσουν τα ομαδικά (μας πήρε ο ύπνος όλους μαζί)!!!!!

-Δεν τον ενοχλεί το μέρος (με παίρνει ο ύπνος όπου να 'ναι)!!!!!

-Αν δεν σε πάρει στεναχωριέσαι (Δεν με παίρνει ο ύπνος)!!!!!

-Έχει ιαματικές ικανότητες (με πήρε ο ύπνος και συνήλθα)!

-Είναι ύπουλος (μόλις έκλεισα τα μάτια με πήρε ο ύπνος)!!!!

-Ανυπομονείς να σε πάρει (Πότε θα με πάρει ο ύπνος)!!!!

-Αν σε πάρει για πολλές ώρες είσαι πιασμένος!!

-Σε παίρνει όποτε θέλεις!!!

-Πολλές φορές μας προτρέπουν να τον πάρουμε (ξάπλωσε να σε πάρει ο ύπνος)!!!

-Ζηλεύουμε αν τον παίρνουν μόνο οι άλλοι ( σε πήρε ο ύπνος, και τον πήρα και εγώ λιγάκι)!!!!


                                             ΑVANTI MAESTRO

                                                                           

                 

Ανταλλακτήριο αγροτικών και ελληνικών προϊόντων «Αλληλέγγυον»

                                                                    
                                                         
    

ΠΗΓΗ: Ελεύθερη Ζώνη

 

Ολοκληρώνονται τις επόμενες ημέρες, οι εργασίες προετοιμασίας του Ανταλλακτηρίου Αγροτικών και Ελληνικών προϊόντων «Αλληλέγγυον», έτσι ώστε να αρχίσει να υποδέχεται τα πρώτα αγροτικά/ελληνικά προϊόντα, τα οποία θα τα διαθέτει ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΕΡΔΟΣ στους καταναλωτές της Αθήνας.

Το «Αλληλέγγυον» βρίσκεται στην εύκολα προσβάσιμη - τόσο για τους κατοίκους της Αττικής όσο και για τους αγρότες της περιφέρειας - περιοχή  του Κολωνού και συγκεκριμένα πίσω από τον Σταθμό Λαρίσης και στην διεύθυνση Αγίας Σοφίας 50 και Διδυμοτείχου, με συνολικό εμβαδόν χώρου για την πώληση των προϊόντων, 200 τετραγωνικά μέτρα .

Καλούνται οι εθελοντές, οι αγρότες και οι καταναλωτές, να δηλώσουν συμμετοχή - ο καθένας φυσικά από την δική του πλευρά και τη δική του διάθεση και δυνατότητα -  στον υπεύθυνο του Ανταλλακτηρίου κ. Γιάννη Γαλανόπουλο, στο τηλέφωνο 6975646728.

Να υπενθυμίσουμε πως ήδη έχει οργανωθεί η πρώτη ροή αγροτικών προϊόντων (όπως φασόλια, ρύζια, φακές, μακαρόνια, τσίπουρα, κρασιά, μέλια, αλεύρι κλπ) και τα οποία θα πωλούνται σε τιμές «χωραφιού», στους καταναλωτές, ενώ παράλληλα οργανώνεται δίκτυο τροφοδοσίας μόνο ελληνικών προϊόντων καθετοποιημένης παραγωγής (100% δηλαδή ελληνικά) αλλά και προϊόντων που δεν παράγονται στην Ελλάδα, αλλά θα εισαχθούν από ομοειδούς τύπου συνεταιριστικές-μη κερδοσκοπικές οργανώσεις του εξωτερικού.

Οι στόχοι του «Αλληλέγγυου» είναι:
 α) στις σκοτεινές εποχές που βιώνουμε και στις σκοτεινότερες που έρχονται, να μην πεινάσει κανείς,
 β) να φθάσουν τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα στον καταναλωτή σε τιμές «χωραφιού»
γ) να υπάρξει μια δυναμική απάντηση στην άγρια κερδοσκοπία των πολυεθνικών και των σκουπιδιών που μας ταΐζουν,
δ) να γνωρίσουν επιτέλους οι καταναλωτές των αστικών κέντρων τους απλούς καθημερινούς έλληνες αγρότες και τα προϊόντα τους και
ε) να κοπεί ο δρόμος για τους «μαυραγορίτες» οι οποίοι «ακονίζουν τα μαχαίρια τους», για την περίπτωση που η Ελλάδα, εισέλθει στον εκβιασμό του διατροφικού εφιάλτη.

Οι πολίτες από την πλευρά τους, οι εθελοντές που έχουν ελεύθερο χρόνο και θέλουν να βοηθήσουν, οι αγρότες που θέλουν να φθάσουν στους καταναλωτές χωρίς μεσάζοντες και «νταβατζήδες» και οι καταναλωτές που επιθυμούν να προμηθευθούν καλά και ποιοτικά ελληνικά προϊόντα σε τιμές χωριού και χωραφιού, ας βάλουν και αυτοί το δικό τους λιθαράκι. Γιατί όπως έλεγε και ο μπαμπα-Γιάννης ο Μακρυγιάννης, «για να φκιάξωμεν χωρίον, πρέπει να φύγουμε από το εγώ και να πάμε στο εμείς».

Και η ώρα, «ήγγικεν».

AΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 6η ΔΟΣΗ

                                                       

           Η γλώσσα των αληθινών αριθμών

Του ΝΙΚΟΥ ΚΟΤΖΙΑ
Συγγραφέα, καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιώς
nkotzias@otenet.gr

Σύμφωνα με την ειδική διεθνή εταιρεία συμβούλων δανειοδοτήσεων TFMA, τα 8 δισεκατομμύρια ευρώ της επόμενης δόσης, για την οποία μας εκβιάζουν, θα διανεμηθούν ως εξής: 19% θα πάνε στο ελληνικό Δημόσιο, 23% σε έλληνες κατόχους ομολόγων, κύρια ελληνικές τράπεζες, 18% στην ΕΚΤ.

Τέλος, το υπόλοιπο 40% θα πάει σε αλλοδαπούς επενδυτές, κύρια σε γερμανικές και γαλλικές τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες.

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα βρίσκεται εκβιαζόμενη για μια δόση δανείων τα οποία κατά το 81% θα επιστραφούν ως τοκοχρεολύσια στους δανειστές, ενώ το ελληνικό Δημόσιο θα λάβει το 19%.

Πρόκειται για τον πλήρη παραλογισμό: μας εκβιάζουν οι δανειστές μας που θα λάβουν τα 4/5, αντί να τους «εκβιάζουμε» εμείς που θα τους τα δώσουμε μόλις τα λάβουμε! Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν τα δύο τελευταία έτη. Το 2009 και το 2010 το 86,4% των δανείων που έχουμε λάβει χρησιμοποιήθηκαν για πληρωμή τοκοχρεολυσίων.
Η τρέλα δεν είναι μόνο ότι πληρώνουμε χρέη που δεν είναι όλα νόμιμα, αλλά ότι μας εκβιάζουν προκειμένου να «αποκτήσουμε» τη δυνατότητα αποπληρωμής τους! Δίνουμε κυριαρχία. Ευνουχίζουμε κανόνες δημοκρατίας. Πήγαμε σε βαθιά ύφεση. Ενα εκατομμύριο άνεργοι. Και όλα αυτά για να έχουμε «το δικαίωμα» να τους πληρώνουμε δανειζόμενοι με βαρείς όρους.
Η ακολουθούμενη από Βερολίνο και Βρυξέλλες τακτική είναι η ίδια με εκείνη που ασκήθηκε απέναντι στη νικημένη Γερμανία μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε, οι Γάλλοι και άλλοι σύμμαχοί τους, σε αντίθεση με τις αντιλήψεις των ΗΠΑ, επεδίωξαν να τιμωρήσουν και να πειθαρχήσουν τη Γερμανία με μέτρα που την οδήγησαν σε μεγάλη ανεργία, ύφεση και υπερχρέωση. Οι αποζημιώσεις που υποχρεώθηκε η Γερμανία να πληρώσει για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ανέρχονταν σε 325 σημερινά δισεκατομμύρια ευρώ. Η αποπληρωμή τους τέλειωσε μόλις το 2010! Το χρέος αυτό, αποτέλεσε σημαντική αιτία υπονόμευσης της δημοκρατίας στη Γερμανία και επέτρεψε την κυριαρχία του ναζισμού.
Οι Αμερικάνοι, όπως και οι Γάλλοι, διδάχθηκαν από τη λάθος αντιμετώπιση της Γερμανίας και γι' αυτό μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αντί να επιλέξουν την ουσιαστική διάλυση της Γερμανίας, όπως ήταν η αρχική τους σκέψη, στήριξαν τελικά τη σταθερότητά της συμβάλλοντας στο «οικονομικό θαύμα» της Γερμανίας. Η διαφορά συμπεριφοράς των νικητών ανάμεσα στον Α' και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν ότι είχαν, πλέον, αντιληφθεί ότι η λύση δεν ήταν η τιμωρία, δεν ήταν η πειθάρχηση της Γερμανίας με εξοντωτικά μέτρα, αλλά η ενσωμάτωσή της σε ένα συνολικότερο σύστημα. Η ανάγκη υποστήριξης της ανάπτυξή της. Το συμπέρασμα που εξήγαγαν, ότι για τα λάθη της ηγεσίας της Γερμανίας, ορθότερα για τα εγκλήματά της, δεν έπρεπε να τιμωρηθεί ο γερμανικός λαός ως σύνολο, αλλά κύρια οι ηγέτες της.
Σε αντίθεση, όμως, με ό,τι θετικό συνέβη για τη Γερμανία μετά το 1945, παρά τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε, η Γερμανία απαιτεί σήμερα τη συλλογική τιμωρία του ελληνικού λαού, ενώ διευκολύνεται στα αυτοκρατορικά της σχέδια από την ηγεσία της χώρας που ευθύνεται για ό,τι συνέβη. Αυτό δείχνει ότι οι ελίτ της Γερμανίας, εγκλωβισμένες σε έναν βαθύ οικονομικό εθνικισμό έχουν πλήρως τυφλωθεί και δεν έχουν διδαχτεί ούτε καν από την ίδια την Ιστορία.

Ι Σ Λ Α Ν Δ Ι Α: 3 χρόνια μετά!

Όπως ο φοίνικας αναδύεται από τις στάχτες τoυ, ετσι κανει και η Ισλανδία, ταχύτερα μαλιστα από ό, τι θα μπορούσε κανείς να προβλέψει.

Τρία χρόνια μετά την οικονομική κρίση, όπου ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα κατέρρευσε και η αξια της Ισλανδικης κορωνας μειωθηκε στο μισο, η οικονομία της Ισλανδίας ειναι σημερα και πάλι σε άνοδο, έστω και με μικρά βήματα. 

H Ισλανδία χτυπηθηκε σκληρότερα από κάθε άλλη χώρα της χρηματοπιστωτικής κρίσης το φθινόπωρο του 2008. Στη συνέχεια, οι τρεις τράπεζες της Ισλανδίας επαθαν αμόκ και δανειστηκαν δέκα φορές περισσότερο από ό, τι η σύνολικη οικονομία της Ισλανδίας!

Όταν η κρίση χτύπησε, οι τράπεζες χρεοκόπησαν και τις ανελαβε το κράτος. Αλλά, οπως λέει ο Υπ. Οικονομίας, Árni Páll Árnason, η Ισλανδία επέλεξε μια διαφορετική πορεία σε σχέση με άλλες προβληματικές Ευρωπαϊκές οικονομίες...

-Η μεγάλη διαφορά είναι ότι αφήσαμε τις τράπεζες να πτωχεύσουν, οι δανειστές ηταν αυτοι που έπρεπε να νιωσουν τις επιπτωσεις της κρισης. Δεν ήταν ότι το κράτος εγγυηθηκε τη συνέχιση της λειτουργίας. Αντίθετα, δημιουργήσαμε νέες τράπεζες στηριγμένες σε γερές βάσεις, λέει ο Arnason, στη Σουηδικη τηλεοραση SVT....

Μετά από δύο μαύρα χρόνια αρνητικής ανάπτυξης τώρα φαίνεται οτι η Iσλανδική οικονομία αρχίζει να ανακάμπτει. Οι προβλέψεις της κυβέρνησης μιλάνε τωρα για μια αύξηση της τάξης του 3%, αυτη τη χρονια και τώρα επίσης μειωνεται και η ανεργία.

Κατα πασα πιθανοτητα το σημερινό ποσοστό ανεργίας της τάξης του 5,9% υψηλό για τα Ισλανδικά πρότυπα, αλλά εξακολουθεί να είναι από τα χαμηλότερα στις Σκανδιναβικές χώρες. Και σημαντικά χαμηλότερο από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στατιστικα στοιχεια:

Οκτώβριος του 2008,  η χρηματοπιστωτική κρίση πληττει την Ισλανδία. Τρεις μεγάλες τράπεζες η Landsbanki, η Kaupthing και η Glitnir κατέρρευσαν και τις ανελαβε το κράτος. Η ισλανδική κορόνα έπεσε σαν πέτρα. 

Και το χρηματιστήριο στο Reykjavik σημείωσε θεαματική πτώση πάνω από 90%.

Σήμερα, η οικονομία της Ισλανδίας είναι έτοιμη να ξανασταθει στα ποδια της. Η ανεργία μειώνεται, ο πληθωρισμός έχει μειωθεί δραματικά και η ιδιωτική κατανάλωση έχει αρχίσει να ανακάμπτει. Στις αρχές Νοεμβρίου, η Iσλανδική Kεντρική Tράπεζα αύξησε το βασικό της επιτόκιο, καθώς η οικονομία επιταχύνθηκε εκπληκτικά γρήγορα.

ΒΝP (ΑΕΠ)

 2007 + 4,9%

 2008 + 1,3%

  2009  - 6,8% 

 2010  - 4,0%

                       2011  + 2,6% (πρόβλεψη)

Πηγή: Στατιστικές της Ισλανδίας

Η κατάρρευση της Ισλανδικης κορωνας πίσω από την άνοδο

Παντού στην πρωτεύουσα Reykjavik τα σημάδια ότι οι τροχοί αρχίζουν να γυριζουν για την οικονομία της Ισλανδίας ειναι ορατα.

Blue Lagoon spa

Νέα καταστήματα, εστιατόρια και αρκετες νέες επιχειρήσεις στον τομέα του τουρισμού έχουν αρχισει να εμφανιζονται. 
 

Ακόμα και τα νεόκτιστα συγκροτήματα κατοικιών στα περίχωρα του Reykjavik, τα οποία εγκαταλείφθηκαν όταν χτύπησε η κρίση, είναι τώρα στο στάδιο της ολοκλήρωσης του χτισιματος. 

Η τραγική περίπτωση πτωσης της Ισλανδικής κορώνας είναι ένας λόγος που η Ισλανδια έχει καταφερει να βγει από τα χρηματιστηριακα σκοτάδια. Ενώ οι αυξήσεις των τιμών ήταν εντυπωσιακες για τα νοικοκυριά, η χαμηλή συναλλαγματική ισοτιμία έδωσε ώθηση στις εξαγωγές τους και περισσότεροι τουρίστες από ποτέ ηρθαν στην Ισλανδια.

Αρνείται να πληρώσει τους τόκους

Αλλά όλα δεν είναι τελεια. Ακομα υπαρχουν χιλιάδες νοικοκυριά στην Ισλανδια που εχουν χρέη, τα στεγαστικά τους δάνεια έχουν αυξηθεί δραματικά, ενώ το σπίτι τους έχει πέσει σε αξία. Ο Gudmundur Andri Skulason ξεκίνησε μονος του μια ένωση για τα χρέη στην Ισλανδία.

-Αρνούμαι να πληρωσω τοκο στην τράπεζα, επειδή δεν μπορώ να δω το λογο να πληρώνω ένα χρέος που είναι πολύ υψηλότερο από την αξία του διαμερίσματός μου. Παλεύω με νομικό τρόπο εναντια στη τραπεζα, για να τους αναγκάσω να μειωσουν το χρέος. Καλώ όλους τους Ισλανδούς να κάνουν το ιδιο, λέει στην SVT.

(Πηγη: SVT)

«Κίνηση 136».

                                                                      

Μια συνεργατική πρόταση για να περάσει το πόσιμο νερό στα χέρια των πολιτών

του Κώστα Νικολάου

Η ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης αποτελεί μέρος της επιχειρούμενης ιδιωτικοποίησης τομέων στρατηγικής σημασίας για την κοινωνία, την οικονομία και το περιβάλλον (όπως είναι επίσης η ηλεκτρική ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, οι σιδηροδρομικές μεταφορές κλπ), και η οποία θα υπομονεύσει κάθε προσπάθεια άσκησης μιας πολιτικής ανεξαρτησίας και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Το 2011 στη Θεσσαλονίκη, μορφοποιήθηκε μια πρόταση, σύμφωνα με την οποία, με 136 ευρώ ανά νοικοκυριό, οι πολίτες μπορούν να πάρουν στα χέρια τους το 40% και τη διαχείριση της Εταιρείας Ύδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης – ΕΥΑΘ (που πωλείται από το δημόσιο) και να ξαναγίνει το πόσιμο νερό κοινωνικό αγαθό, αποτρέποντας έτσι την ιδιωτικοποίηση. Από αυτήν την ιδέα πήρε και το όνομά της η κίνηση που συγκροτήθηκε: «Κίνηση 136».
Η πρόταση συζητήθηκε και πέρασε από το σωματείο εργαζομένων της ΕΥΑΘ, στις συνελεύσεις της πλατείας του Λευκού Πύργου, στο φεστιβάλ άμεσης δημοκρατίας της Θεσσαλονίκης, στην ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο. (Πρωτοβουλία Συνεργασίας για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία) και αγκαλιάσθηκε από συλλογικότητες, φορείς και πολίτες, που δραστηριοποιούνται στα πλαίσια της «Κίνησης 136».
Η πρώτη δημόσια παρουσίαση της πρότασης της «Κίνησης 136», που αφορά την εξαγορά, από συνεταιρισμούς πολιτών, του πωλούμενου από το Δημόσιο ποσοστού 40% και της διαχείρισης της ΕΥΑΘ, πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011 στην αίθουσα εκδηλώσεων της κεντρικής δημοτικής βιβλιοθήκης Θεσσαλονίκης.*

Τα βασικά σημεία της πρότασης, όπως αυτή παρουσιάσθηκε είναι τα παρακάτω.

Η ‘Κίνηση 136’
δημιουργήθηκε από συλλογικότητες, φορείς και πολίτες που ζουν στην Θεσσαλονίκη
απευθύνεται σε όλους τους πολίτες
ανέλαβε την πρωτοβουλία για το συντονισμό της δημιουργίας ενός νομικού προσώπου, κοινωνικού χαρακτήρα, το οποίο θα συμμετέχει στο δημόσιο διαγωνισμό πώλησης της ΕΥΑΘ, διεκδικώντας τον έλεγχο του νερού της πόλης από συνεργατικό φορέα των ίδιων των πολιτών – καταναλωτών και όχι από κάποια πολυεθνική εταιρεία.
Η αναγκαιότητα
Η Ευρωπαϊκή Οδηγία – Πλαίσιο περί Υδάτων:
Το νερό δεν είναι εμπορικό προϊόν όπως οποιοδήποτε άλλο, αλλά θα πρέπει να θεωρείται κληρονομιά.
Προτρέπει τις χώρες να παρέχουν υπηρεσίες ύδατος σε λογική τιμή γι’ αυτούς που το χρειάζονται.
Ενθαρρύνει όλους τους πολίτες να συμμετέχουν στην προστασία και τη διαχείριση των υδάτων
Ύστερα από δεκαετίες ιδιωτικοποίησης της ύδρευσης, οι πόλεις στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο εγκαταλείπουν την ιδιωτική διαχείριση: Βρυξέλλες ,Βερολίνο, Μόναχο, Στουτγάρδη, Παρίσι, Γκρενόμπλ, Μπορντώ, Τουλούζ, Μονπελιέ, Μασσαλία, Λιλ, Βρέστη, Μπουένος Άιρες, Ατλάντα, Γιοχάνεσμπουργκ, Κοτσαμπάμπα κλπ
Το νερό παγκόσμια, όπου ιδιωτικοποιήθηκε, αυτό έγινε στο βωμό του κέρδους, παρά την έλλειψή του, τη ρύπανσή του και την ανορθολογική διανομή του.
Γιατί εγκαταλείπεται η ιδιωτικοποίηση;
1. Οι τιμές του νερού με τα ιδιωτικά δίκτυα συνήθως διπλασιάζονται έως επταπλασιάζονται
2. Εξοικονομούνται χρήματα και το κέρδος του ιδιώτη, επιστρέφεται στους πολίτες ή/και διοχετεύεται σε επενδύσεις για καλύτερη ποιότητα νερού
3. Απώλεια νερού σε Δημόσια δίκτυα: 3 έως 12%, ενώ σε Ιδιωτικά δίκτυα: 17 έως 27%
4. Παγκόσμιο κερδοσκοπικό παιχνίδι σε 2 επίπεδα: 200 δισ. μπουκάλια εμφιαλωμένου νερού το χρόνο πωλούνται παγκοσμίως με κέρδη 60 δισ. €. Στην ΕΕ η μέση κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού είναι 109 λίτρα/άτομο. Οι πολυεθνικές κατάφεραν τα τελευταία 20 χρόνια να χτίσουν μια αγορά εμφιαλωμένου νερού μέσω μια μεθοδικής και πολύ αποτελεσματικής δυσφήμησης του δημοσίου συστήματος ύδρευσης. Ταυτόχρονα, άνοιξαν το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση του συστήματος ύδρευσης, ώστε να προκύψουν κέρδη και από το υπόλοιπο κομμάτι της αγοράς, που δεν καλύπτεται από το εμφιαλωμένο νερό
5. Η εμπορική εκμετάλλευση των πηγών από τις εταιρείες στερεί πολύτιμο νερό που θα μπορούσε να διανεμηθεί δωρεάν μέσα από το δημόσιο δίκτυο. Το νερό ιδιωτικοποιείται, γίνεται εμπορεύσιμο αγαθό και κοστολογείται, τη στιγμή που τα παγκόσμια αποθέματα μειώνονται. Οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες
Πώς οι πολίτες μπορούν να πάρουν στα χέρια τους τη διαχείριση του νερού
Το σχήμα διεκδίκησης της ΕΥΑΘ Α.Ε.
1. Συνεταιρισμοί ανά Δήμο και Δημοτική Κοινότητα του Δήμου Θεσσαλονίκης.
2. Ένωση των Συνεταιρισμών σε Ανώνυμη Εταιρία (Κοινωνική ΕΥΑΘ Α.Ε.), η οποία θα διεκδικήσει την εξαγορά του 40% και του Μάνατζμεντ της σημερινής ΕΥΑΘ
Η δημιουργία των συνεταιρισμών
Δημιουργούνται με βάση το νόμο για τους Αστικούς Συνεταιρισμούς (Ν.1667/86)
Οι σκοποί των συνεταιρισμών
i. Η αγορά και η ΜΗ κερδοσκοπική διαχείριση της ΕΥΑΘ
ii. Η παροχή νερού στο νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις με:
1. Υψηλή ποιότητα
2. Χαμηλές τιμές
3. Προστασία του περιβάλλοντος
4. Δημοκρατική λειτουργία
5. Κοινωνική δικαιοσύνη
Μέλη των συνεταιρισμών
Φυσικά ή Νομικά πρόσωπα που μπορούν να καταβάλλουν 140€ για κάθε μια μερίδα συμμετοχής.
Φυσικά πρόσωπα που αδυνατούν να καταβάλουν άμεσα 140€, γίνονται δόκιμα μέλη με 10€ και έχουν περιθώριο 14 μηνών για την καταβολή των 140€, προκειμένου να γίνουν τακτικά μέλη.
Όργανα διοίκησης των συνεταιρισμών
Η Γενική Συνέλευση των μελών.
Το Διοικητικό Συμβούλιο (11 μέλη)
Το Εποπτικό Συμβούλιο (7 μέλη)Η εκλογή των οργάνων γίνεται από ενιαία λίστα και δυνατότητα σταυροδότησης μέχρι το 20% των εκλεγομένων. Οι συνδυασμοί αποκλείονται.
Οι λογαριασμοί των συνεταιρισμών
Οι συνεταιρισμοί:Συγκεντρώνουν το κεφάλαιο που απαιτείται για την εξαγορά της ΕΥΑΘ, σε ειδικό αποθεματικό εξαγοράς.
Τα χρήματα κατατίθενται από τα μέλη σε ειδικό λογαριασμό του Συνεταιρισμού σε τράπεζα επιλογής του μέλους.
Σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί η εξαγορά, τα χρήματα επιστρέφονται σε λογαριασμό του μέλους (για το σκοπό αυτό υπογράφεται συμφωνητικό με τις τράπεζες).
Η Κοινωνική ΕΥΑΘ Α.Ε. (ΚΕΥΑΘ Α.Ε.)
Ιδρύεται από τους Συνεταιρισμούς, οι οποίοι είναι και οι μέτοχοί της.
Οι σκοποί της ταυτίζονται με εκείνους των Συνεταιρισμών – μετόχων της.
Αρχικό κεφάλαιο άνω των €10 εκ. με διαδοχικές αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου για την συγκρότηση του απαιτούμενου κεφαλαίου εξαγοράς.
Όργανα Διοίκησης της Κοινωνικής ΕΥΑΘ Α.Ε.
Γενική Συνέλευση
Διοικητικό Συμβούλιο (13 μέλη)
Εποπτικό Συμβούλιο (9 μέλη)
Κοινωνικό Συμβούλιο
Η Γενική Συνέλευση της Κοινωνικής ΕΥΑΘ Α.Ε.
Η Γενική Συνέλευση αποτελείται από εκλεγμένους αντιπροσώπους των συνεταιρισμών.
Ο αριθμός των αντιπροσώπων κάθε συνεταιρισμού, στη Γενική συνέλευση, είναι ανάλογος του ποσοστού του μετοχικού κεφαλαίου του Συνεταιρισμού στο μετοχικό κεφάλαιο της ΚΕΥΑΘ Α.Ε.
Ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΚΕΥΑΘ Α.Ε. δεν είναι μέλος του Δ.Σ., από το οποίο επιλέγεται, με βάση κριτήρια επιλογής εκ των προτέρων καθορισμένα από το καταστατικό και με διαδικασίες που καθορίζει ο κανονισμός λειτουργίας και η Γ.Σ. των μετόχων.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕΜια δύσκολη ιδέα;
Ναι, αλλά είναι μια κοινωνικά δίκαιη και εφικτή ιδέα
Όλες οι δύσκολες μάχες κερδήθηκαν όποτε το «Εμείς» ήταν πάνω από το «Εγώ» (Στρατηγός Μακρυγιάννης)
Ολόκληρη η ιστορία της ανθρωπότητας επιβεβαίωσε τον Victor Hugo, ότι: «Τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από μια ιδέα που έχει ωριμάσει»

* Στο πάνελ της εκδήλωσης συμμετείχαν από την «Κίνηση 136», η αρχιτέκτων Διονυσία Νικολοπούλου, που συντόνισε τη συζήτηση, ο δικηγόρος Θέμης Τζίμας, ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων της ΕΥΑΘ Κώστας Μαριόγλου, το μέλος της ΠΡΩΣΚΑΛΟ Λάζαρος Αγγέλου και ο δρ χημικός περιβαλλοντολόγος, Κώστας Νικολάου, ο οποίος έκανε και την παρουσίαση της πρότασης εκ μέρους της «Κίνησης 136».

Στην κατάμεστη από πολίτες αίθουσα της εκδήλωσης και στα πλαίσια ενός πολύ ζωντανού και δημιουργικού διαλόγου που αναπτύχθηκε, παραβρέθηκαν επίσης και τοποθετήθηκαν: οι Δήμαρχοι Ελευθερίου-Ευόσμου Στάθης Λαφαζανίδης και Αμπελοκήπων-Μενεμένης Λάζαρος Κυρίζογλου, ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Τσαραμπουλίδης, οι Δημοτικοί Σύμβουλοι του Δήμου Θεσσαλονίκης Λάζαρος Ζαχαριάδης, εκπρόσωπος του Δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη και Χρήστος Μάτης, επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης “Ενεργοί Πολίτες-Οικολογία στην Πράξη”, ο Γ.Γ. του Δήμου Καλαμαριάς Γιάννης Αβραμίδης, εκπρόσωπος του Δημάρχου Θεοδόση Μπακογλίδη, ο πρώην δήμαρχος Χαλάστρας Γρηγόρης Ουζούνης, η Αντιπρόεδρος του ΤΕΕ-Τμ. Κεντρικής Μακεδονίας και Περιφερειακή Σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας Άννα Μίχου, το μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του ΤΕΕ-Τμ. Κεντρικής Μακεδονίας Πέτυ Πέρκα, ο Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Χημικών Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας Αθανάσιος Παπαδόπουλος, ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Χημικών Βόρειας Ελλάδας τ. Αν. Καθηγητής ΑΠΘ Νίκος Αργυρόπουλος και ο εκπρόσωπος του Δικτύου Εθελοντικών Οργανώσεων Θεσσαλονίκης Αντώνης Καράγιωργας.

                         
Το επίσημο site  της κίνησης     136 :        http://www.136.gr/

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 1η ΔΕΚΕΜΒΡΗ

                               ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
                 ΠΕΜΠΤΗ  1η ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2011
                                            ΣΤΗΝ  ΠΑΡΑΛΙΑ
                     

Στις βάρβαρες συνθήκες που περνάει η ελληνική κοινωνία σήμερα μια μόνο είναι η απάντηση: Συλλογική Αντίσταση.
Η Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου καλεί σε απεργιακή συγκέντρωση την Πέμπητη 1 Δεκεμβρίου, στην πρώτη απεργία κατά τη διάρκεια της πραξικοπηματικής κυβέρνησης τραπεζιτών-ακρο-δεξιών και πασόκων εθνοσωτήρων.
Γιατί μόνο με την αποφασιστική αγωνιστική μας στάση θα κερδίσουμε σε αυτό τον ολοκληρωτικό πόλεμο.

                    Η ΑΥΤΟΙ Η ΕΜΕΙΣ

29 Νοεμβρίου: Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό Λαό

                                                                                                                                                    

                                                                           

Η Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό Λαό γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 29 Νοεμβρίου, σύμφωνα με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ που ελήφθη το 1977, με σκοπό να κάνει γνωστό στο διεθνές κοινό το παλαιστινιακό πρόβλημα.

Η 29η Νοεμβρίου επιλέχθηκε ως ημερομηνία του εορτασμού, επειδή έχει σπουδαία σημασία για τον παλαιστινιακό λαό. Στις 29 Νοεμβρίου του 1947 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε την απόφαση 181, η οποία προέβλεπε την δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών στην περιοχή της Παλαιστίνης, ενός «Ιουδαϊκού» και ενός «Αραβικού», με κοινή πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, που θα υπόκειται σε ειδικό καθεστώς. Από τα δύο κράτη που προέβλεπε, μόνο το Ισραήλ υφίσταται.

Οι Παλαιστίνιοι, που αριθμούν γύρω στα 8 εκατομμύρια ψυχές, μόλις τώρα κάνουν τα πρώτα βήματα για τη δημιουργία του δικού τους κράτους. Πολλοί, όμως, Παλαιστίνιοι ζουν ακόμη σε εδάφη που κατέχουν οι Ισραηλινοί, συμπεριλαμβανομένης και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ.

                                                                                                        πηγη:sansimera.gr

       

                                               

                                                                                                                                 

     
  

Αλήθειες και ψέματα για την δραχμή

Γραφει ο Δημήτρης Καζάκης

Τι θα γίνει έτσι και επιστρέψουμε στη δραχμή; Προφανώς θα πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει. Η Ελλάδα θα γίνει Αλβανία του Εμβέρ Χότζα, Βόρεια Κορέα του Κιμ Ιλ Σουνγκ, ή θα γυρίσουμε στην λίθινη εποχή. Ακριβώς δηλαδή όπως ήταν πριν αποκτήσουμε το ευρώ. Διότι, αν δεν με γελά η μνήμη μου, οι Έλληνες πριν το ευρώ κατοικούσαν στις σπηλιές και στα δέντρα, φορούσαν δέρματα, ζεσταίνονταν με κοπριές και έτρωγαν κουκουνάρια. Μιας και ποιος δεχόταν τότε την ξεφτιλισμένη πληθωριστική δραχμούλα;
Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική οικονομία επιβίωνε – με όλα τα προβλήματά της – πολύ καλύτερα εκτός ευρώ παρά με το «ισχυρό ευρώ». Είχε διεθνείς σχέσεις και πριν το ευρώ και μάλιστα καλύτερες, με περισσότερες χώρες και πιο προσοδοφόρες. Και παρά το γεγονός ότι το εθνικό νόμισμα, δηλαδή τη δραχμή, την μεταχειρίζονταν οι κυβερνήσεις με κύριο σκοπό να διευκολυνθεί η κερδοσκοπία και να αυξηθεί η λεγόμενη ανταγωνιστικότητα με διαρκείς υποτιμήσεις, τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:
§   Τα εξωτερικά ελλείμματα της χώρας ποτέ δεν έφτασαν στα ύψη που βρέθηκαν επί ευρώ. Μάλλον ήταν αδιάφορο σ’ όλους όσοι εμπορεύονταν με την χώρα η κατάσταση της δραχμούλας. Οι εξωτερικές σχέσεις της χώρας ήταν σαφώς πιο εκτεταμένες και πιο πολύπλευρες απ’ ότι σήμερα που 3 χώρες ελέγχουν ουσιαστικά το εξωτερικό εμπόριό της.
§    Παρά τον πληθωρισμό και τις διαρκείς υποτιμήσεις οι εξωτερικοί όροι εμπορίου της χώρας ήταν πολύ καλύτεροι απ’ ότι την δεκαετία του ευρώ. Το ίδιο και η εσωτερική αγοραστική δύναμη της οικονομίας.
§    Χάρις στη δραχμούλα το χρέος ήταν απολύτως διαχειρίσιμο και παρά την εκτίναξή του επί Μητσοτάκη και Σημίτη δεν μας οδήγησε σε χρεοκοπία. Κι ούτε θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε στη σημερινή χρεοκοπία, όσο διατηρούσαμε τη δραχμή.
Αυτά είναι τα γεγονότα. Να θυμίσουμε μόνο ότι από την υποτίμηση της δραχμής έναντι του δολαρίου επί Μαρκεζίνη (1954), το εθνικό νόμισμα έχασε πάνω από 10 φορές την αξία του έως ότου μπήκαμε στο ευρώ. Στην μεταπολίτευση χάρις στις τρεις επίσημες υποτιμήσεις και την τακτική της διολίσθησης, η δραχμή έχασε το 90% της αξίας της. Καταστράφηκε η οικονομία; Μήπως χρεοκόπησε και δεν το γνωρίζουμε; Χάθηκαν οι καταθέσεις; Εξαφανίστηκε το νόμισμα; Κατέρρευσαν οι εξωτερικές οικονομικές δοσοληψίες; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Γιατί άραγε;
Επιπλέον, μήπως χρεοκόπησε ποτέ η Ελλάδα λόγω εθνικού νομίσματος; Ποτέ! Το 1893 η Ελλάδα χρεοκόπησε λόγω υπερδανεισμού σε χρυσό φράγκο, λόγω της ένταξης στην νομισματική Λατινική Ένωση, η οποία διαφημίστηκε και τότε ως ιδανική για φτηνά δάνεια προς το δημόσιο. Το 1932 η Ελλάδα χρεοκόπησε λόγω χρυσής δραχμής και υπερδανεισμού σε χρυσές λίρες, μιας και τότε ανήκε στην νομισματική ένωση της χρυσής λίρας στερλίνας.
Δεν υπάρχει «διεθνής λύση»Το ίδιο και αμέσως μετά την απελευθέρωση όταν η Βρετανία επέβαλε την συμφωνία του Λονδίνου (1944) στην Ελλάδα με βάση την οποία η χρυσή λίρα λειτουργούσε ως βασικό γενικό ισοδύναμο της ελληνικής οικονομίας. Έτσι φτάσαμε να στοιχίζει ένα καρβέλι ψωμί μερικά εκατομμύρια δραχμές και ο μαυραγοριτισμός να σαρώνει. Αυτή η συμφωνία του Λονδίνου και η έκδοση κατόπιν της στρατιωτικής βρετανικής λίρας για το εσωτερικό της Ελλάδας, σηματοδότησε την δεύτερη περίοδο της κατοχής, την βρετανική κατοχή.
Οι παγκόσμιες κρίσεις του οικονομικού στερεώματος της αγοράς δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν σε διεθνές επίπεδο. Εκτός κι αν αποζητάμε εμπόλεμες συρράξεις ανάμεσα στους ισχυρούς με οικονομικούς, είτε πολιτικούς όρους. Μόνο έτσι ξέρει η παγκόσμια αγορά να αναζητά διεθνείς λύσεις. Αυτό αποτελεί θέσφατο για όποιον έχει στοιχειωδώς μελετήσει τις μεγάλες περιόδους παγκόσμιας κρίσης από την εποχή της πρώτης Μεγάλης Ύφεσης του 1873-1896.
Η ανάγκη εθνικού νομίσματος, ειδικά για τις πιο ασθενικές οικονομίες, γεννήθηκε ως αδήριτη ανάγκη αντιμετώπισης και θωράκισης των εθνικών οικονομιών από τις παγκόσμιες κρίσεις και αναταράξεις των αγορών. Εντελώς ενδεικτικά μόνο, θα άξιζε τον κόπο να αναφέρουμε ότι ο Τζον Μέϊναρτ Κέϊνς, που παπαγαλίζουν ορισμένοι σύγχρονοι idiotus ignoramus με πανεπιστημιακούς τίτλους, όταν βρέθηκε σε μια ανάλογη παγκόσμια κρίση χρέους, τι πρότεινε; Όταν μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, όλα τα εμπόλεμα κράτη βρέθηκαν καταχρεωμένα κυρίως προς την μόνη χώρα πιστωτή που είχε απομείνει, τις ΗΠΑ, ο Κέϊνς ξάφνιασε το αστικό κατεστημένο με δυο καίριες προτάσεις: Αφενός, ισχυρίστηκε ότι τα χρέη είναι αδύνατο να εξυπηρετηθούν και προκειμένου να επιβάλλουν οι εξεγερμένοι λαοί τη διαγραφή τους, θα έπρεπε να πειστούν οι ΗΠΑ να προβούν αυτές σε διαγραφή των χρεωστικών της απαιτήσεων. Αφετέρου, να καταργηθεί ο χρυσός κανόνας, οι σταθερές ισοτιμίες και το ιδιωτικά εκδιδόμενο χρήμα και οι οικονομίες να μεταβούν τάχιστα σε εθνικό νόμισμα που εκδίδει το οικείο κράτος με βάση τις ανάγκες του.
Όταν τόλμησε να τα προτείνει για πρώτη φορά το 1920, αντιμετωπίστηκε ως «γραφικός» και ανόητος από τους μεγάλους τραπεζίτες και χρηματιστές. Ο μεγαλοχρηματιστής Λέφινγουελ και συνεταίρος του Μόργκαν, όταν πρωτάκουσε τον Κέινς να προτείνει τόσο αιρετικές ιδέες, σχολίασε: « Ο Κέινς… φλερτάρει με περίεργους θεούς και προτείνει να εγκαταλείψουμε για πάντα τον χρυσό κανόνα και να τον αντικαταστήσουμε με ένα «κατευθυνόμενο» νόμισμα… είναι καλύτερα να έχουμε κάποια σταθερά παρά να παραδώσουμε τις υποθέσεις μας στην ευφυΐα των δημοσιολογούντων οικονομολόγων και των πολιτικών…» Εκεί βρισκόταν το κουμπί. Η αντικατάσταση του παγκόσμιου σταθερού νομίσματος με εθνικά «κατευθυνόμενα» νομίσματα με βάση τις ανάγκες των εθνικών οικονομιών, περιόριζε δραστικά τον έλεγχο από τους μεγάλους χρηματιστές και τραπεζίτες που λειτουργούσαν στην παγκόσμια αγορά. Κι αυτό ήταν κάτι αδιανόητο. Τι θα συνέβαινε αν γινόταν κάτι τέτοιο; Οι ουρανοί θα άνοιγαν και θα κατέστρεφαν τους ασεβείς! Μα είναι δυνατόν να λειτουργήσει η οικονομία χωρίς σταθερό νόμισμα με παγκόσμιο αντίκρισμα; Θα εξαφανιστεί το διεθνές εμπόριο. Θα χαθούν οι αποταμιεύσεις και κανείς δεν θα θέλει να συναλλάσσεται με ένα πληθωριστικό εθνικό νόμισμα, το οποίο το μόνο που θα κάνει είναι να υποτιμάται διαρκώς. Αυτά κι άλλα πολλά, σαν σήμερα, επικαλούνταν όσοι θεωρούσαν τον Κέϊνς τρελό, γραφικό και ανόητο που προτείνει τέτοια πράγματα.
Βέβαια ο Κέϊνς πίστευε λανθασμένα ότι μπορεί να πείσει τις κυβερνήσεις και κυρίως τις ΗΠΑ να το κάνουν από μόνες τους, πριν προλάβουν να τους το επιβάλουν οι λαοί. Όπως κάποιοι σήμερα πιστεύουν πώς μπορούν να πείσουν την ΕΕ και την ΕΚΤ να ασκήσει άλλη πολιτική από αυτή που ασκούν και να κρατήσουν άλλη στάση από αυτήν που κρατούν.
«Ισχυρό ευρώ» και πόλεμοςΤο κλου της ιστορίας είναι ότι η κρίση του 1929 έφερε όλα αυτά που οι πολέμιοι του Κέϊνς χρέωναν ως δήθεν αναπόφευκτες συνέπειες των προτάσεων για διαγραφή του χρέους και αποκατάσταση του εθνικού νομίσματος. Οι λαοί εξεγέρθηκαν τελικά και οι ίδιοι που δεν ήθελαν με τίποτε να δουν να χάνονται τα χρηματιστικά κέρδη τους, έφεραν τον φασισμό και τον ναζισμό οδηγώντας τον κόσμο στο ολοκαύτωμα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Το ίδιο θα συμβεί και σήμερα, αν αφήσουμε τις ίδιες δυνάμεις της ανοιχτής δικτατορίας του χρηματιστικού κεφαλαίου να επιμείνουν στην εξυπηρέτηση του χρέους και στην κατοχύρωση του «ισχυρού ευρώ». Κι αυτό ήδη συμβαίνει με τον διορισμό τραπεζιτών επικεφαλής δοτών κυβερνήσεων, όπως έγινε στην Ελλάδα με τον κ. Λουκά Παπαδήμο και στην Ιταλία με τον κ. Μάριο Μόντι.
Η επινόηση του ευρώΟρισμένοι λένε ότι μπορεί η είσοδος στο ευρώ να ήταν λάθος, αλλά τώρα που μπήκαμε η έξοδος θα ήταν καταστροφή. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από κάτι τέτοιο. Το ευρώ αποτελεί μια χρηματοπιστωτική επινόηση που δεν βασίζεται, ούτε απηχεί την πραγματική οικονομία ακόμη και σε επίπεδο ευρωζώνης. Η σταθερότητα του ευρώ εξαρτάται όχι από την πραγματική δυναμική της οικονομίας, αλλά από συγκεκριμένες αξιωματικές πολιτικές παραδοχές, από ορισμένες υποθέσεις εργασίας:
(1) Σταθερή νομισματική κυκλοφορία, που δεν επιτρέπει την έκδοση πρόσθετου νομίσματος.
(2) Χαμηλά επίπεδα χρέους και κρατικών ελλειμμάτων.
(3) Συντονισμός οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής.
Η οικονομία όμως δεν κινείται με βάση πολιτικές παραδοχές και μάλιστα αξιωματικού χαρακτήρα, αλλά με βάση την αντικειμενική κατάσταση των συναλλαγών και της παραγωγής στην πραγματική οικονομία. Κι αυτή η κατάσταση είναι πάντα κυμαινόμενη σε τέτοιον βαθμό που καμιά σταθερά δεν μπορεί να λειτουργήσει. Όταν μια οικονομία είναι διαρκώς ελλειμματική στο επίπεδο της παραγωγής και των συναλλαγών, όσο κι αν προσπαθεί είναι αδύνατο να τηρήσει τις όποιες παραδοχές και αξιώματα. Ότι κι αν κάνει.
Έτσι και με το ευρώ. Ένα νόμισμα που βασίζεται σε εξωπραγματικά αξιώματα δεν μπορεί να διασωθεί ενισχύοντας τις υποθέσεις εργασίας πάνω στις οποίες στηρίχθηκε. Είναι αδύνατον. Όσο ενισχύονται οι αξιωματικές πολιτικές παραδοχές σε βάρος της πραγματικής κατάστασης της οικονομίας, τόσο περισσότερο θα σπέρνει την χρεοκοπία, την καταστροφή και την ισοπέδωση. Σε βαθμό μάλιστα πρωτάκουστο για τους λαούς της Ευρώπης.
Μέχρι εδώ το παραμύθι περί «λίθινης εποχής»Επομένως η λίθινη εποχή δεν είναι ένα ενδεχόμενο που συνδέεται με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, αλλά με την ίδια την παραμονή στο ευρώ. Άλλωστε στη λίθινη εποχή ζουν ήδη οι πάνω από 1 εκατομμύριο άνεργοι της χώρας, αλλά και τα 4 εκατομμύρια εργαζόμενοι που βιώνουν μια κατάσταση όπου είτε βρίσκονται με δουλειά χωρίς μέλλον, είτε με μέλλον χωρίς δουλειά, όπως το 50% και πλέον της νέας γενιάς. Δεν συζητάμε βέβαια για την ανέχεια που έχει ενσκήψει στην πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών. Οι συνθήκες μέσα στις οποίες ζει η μέση ελληνική οικογένεια μπορεί να συγκριθεί μόνο με την κατοχική και την πρώτη μετακατοχική περίοδο.
Κι επειδή η κατάσταση αυτή θα επιδεινωθεί σε βαθμό ανήκουστο, θα πρέπει να ρωτήσουμε που βρίσκεται η «κόκκινη γραμμή»; Που πρέπει να φτάσουμε για να πούμε «φτάνει, ως εδώ»; Πόσοι από τους νέους μας πρέπει να μεταναστεύσουν μαζικά γιατί δεν βρίσκουν ούτε δουλειά του ποδαριού; Πόσοι εργαζόμενοι και μικρομεσαίοι πρέπει να ζήσουν σε συνθήκες πείνας και εξαθλίωσης; Πόσοι από τους ηλικιωμένους πρέπει να πεθάνουν γιατί δεν έχουν ούτε καν να πληρώσουν για την θέρμανσή τους; Πόσα άτομα με ειδικές ανάγκες πρέπει να ριχτούν στον Καιάδα γιατί καταργείται ακόμη και η πιο στοιχειώδης κοινωνική πρόνοια; Πόσοι θα πρέπει να αφήσουν την τελευταία τους αναπνοή σε κάποιο ράντσο, ή στα χέρια των δικών τους, γιατί διαλύεται ακόμη και η πρωτοβάθμια υγεία;
Είναι ή δεν είναι η λίθινη εποχή αυτή που ζουν σήμερα εκατομμύρια Έλληνες; Τι έχουν να φοβηθούν οι άνεργοι, οι κατεστραμμένοι επαγγελματίες και οι αφανισμένοι μικρομεσαίοι, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και οι εργαζόμενοι που ζουν κυριολεκτικά στο όριο; Τι έχουν να φοβηθούν όλοι αυτοί από την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα; Μην χάσουν τις (ανύπαρκτες) καταθέσεις τους; Μην και χάσουν ακόμη κι αυτά τα λίγα που τους έχουν απομείνει; Μόνο ένας ανόητος ή ένα τυπικό κομματικό στέλεχος, μπορεί να πιστεύει στα σοβαρά σήμερα ότι δεν οδηγούμαστε με μαθηματική βεβαιότητα σε ολοκαύτωμα ενός ολόκληρου λαού προκειμένου να διατηρηθεί μια τυχάρπαστη κερδοσκοπική επινόηση των τραπεζιτών: το ευρώ.
Νέα αρχή να επιβάλλει ο ελληνικός λαόςΜε το εθνικό νόμισμα μπορεί να γίνει μια νέα αρχή προς το συμφέρον της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Αρκεί να το επιβάλει ο ίδιος και όχι οι καταχτητές του και οι ντόπιοι δοσίλογοι. Με το εθνικό νόμισμα μπορεί να κερδίσει την ελευθερία του από τους δυνάστες των αγορών και να διεκδικήσει την κυριαρχία του σ’ αυτόν τον τόπο. Κι αυτό είναι το ζουμί της όλης υπόθεσης.
Μπορεί ένας λαός σαν τον ελληνικό να σταθεί στα πόδια του και να προχωρήσει με ίδιες δυνάμεις; Ή είναι καταδικασμένος να χρειάζεται πατερίτσες, προστάτες και νταβατζίδες; Αυτό είναι το δίλλημα που συνδέεται πρώτα και κύρια με το ζήτημα του εθνικού νομίσματος. Η τερατολογία που συνδέεται με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα συνδέεται με την ανάγκη ο λαός να πιστέψει ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του, ότι αν και κατοικεί σε μια από τις πιο ευλογημένες χώρες της Ευρώπης δεν μπορεί να παράγει τίποτε, δεν έχει τα μέσα για να σταθεί όρθιος με τις δικές του δυνάμεις.
Δεν είναι καινούργια αυτή η προσπάθεια. Λίγο μετά την ναζιστική κατοχή οι ίδιες δυνάμεις που υπηρέτησαν το καθεστώς κατοχής πάσχιζαν να πείσουν τον Έλληνα ότι η ανεξαρτησία και η εθνική κυριαρχία είναι ένας μύθος. Ο Γεώργιος Βλάχος της Καθημερινής, συνεργάτης των γερμανικών δυνάμεων κατοχής, έγραψε το 1958 ότι το σύνθημα της εθνικής ανεξαρτησίας είναι «κενό ουσίας πυροτέχνημα», ενώ ο διευθυντής του γνωστού συγκροτήματος Χρ. Λαμπράκης, που διέπρεψε στην κατοχή, έγραφε την ίδια χρονιά πώς «η ανεξαρτησία στον σημερινό κόσμο είναι μια ουτοπία…» Στον χορό αυτού του νεοδοσιλογισμού και ονομαστοί διανοούμενοι της εποχής όπως ο κ. Γ. Θεοτοκάς, ο οποίος έγραφε ότι η «ιστορική αναγκαιότητα» οδηγεί στο ξεπέρασμα των εθνών και στη δημιουργία υπερεθνικών σχηματισμών, γιατί μόνο έτσι μπορεί «να αξιοποιηθεί εντελώς η σύγχρονη τεχνική» και να πραγματοποιηθεί η «σταθερή εξύψωση του βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου των λαϊκών μαζών του κόσμου.»
Αυθυπαρξία ή υποτέλεια;
Την εποχή εκείνη με νωπές της μνήμες των αγώνων κατά του καταχτητή παλιού και νέου, για την λαϊκή και εθνική κυριαρχία, δεν περνούσαν εύκολα οι ενδοτισμοί. Έτσι ο Ε. Παπανούτσος απαντώντας στον Θεοτοκά έγραφε: «ομολογώ πώς άμα βάζω στο νου μου πραγματοποιημένο το καθεστώς που προφητεύει ο καλός φίλος με πιάνει φόβος. Μεγάλος φόβος… Ας θυμηθούμε ότι ο Χίτλερ προόριζε την Ελλάδα για τουριστικά ταξίδια και για καλλιέργεια της αγριόμεντας…». Πολύ σωστά ο κ. Παπανούτσος διαβλέπει τους κινδύνους που συνεπάγονται για την Ελλάδα σε τέτοιες «υπερεθνικές ενώσεις» και σωστά υπογραμμίζει πως η «εθνική μας προσωπικότητα, η πολιτική μας παράδοση, το πνεύμα και το ήθος του λαού μας… ένας μόνο σίγουρος τρόπος υπάρχει να διαφυλαχθούν: η αυθυπαρξία, το δικαίωμα να διαθέτει κανείς τον εαυτό του όπως θέλει, να κυβερνάει αυτός το σπίτι του και όχι οι άλλοι – ας είναι και οι καλύτεροι φίλοι».
Αυθυπαρξία ενός λαού χωρίς οικονομική αυτοδυναμία και εθνική ανεξαρτησία δεν μπορεί να υπάρξει κάτω από οποιοδήποτε καθεστώς. Και αφετηρία για μια τέτοια αυθυπαρξία αποτελεί η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.

Δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι, 24/11/2011

Υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές της Σενεγάλης ο Γιουσού Ν' Ντούρ

                                                         

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian, ο Youssou N'Dour σταματά για λίγο τη μουσική του καριέρα, προκειμένου να θέσει υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές της Σενεγάλης, οι οποίες πρόκειται να γίνουν τον ερχόμενο Φεβρουάριο.

Την απόφασή του έκανε γνωστή το περασμένο Σαββατοκύριακο, κατά τη διάρκεια εκπομπής στον αφρικανικό σταθμό TCM. "Από τις 2 Ιανουαρίου θα μπω στην πολιτική αρένα" είπε, προσθέτοντας: "Για μένα, υπάρχουν δύο Σενεγάλες. Η Σενεγάλη όσων δεν έχουν τίποτα, και αυτή που έχουν. Μέλημά μου είναι η πρώτη".
Γιος μηχανικού αυτοκινήτων, ο Youssou N'Dour είναι τραγουδιστής της μουσικής world, κυρίως γνωστός για την ανάμιξη των παραδοσιακών Σενεγαλέζικων μουσικών τεχνικών με Κουβανέζικες και τζαζ επιρροές. 
                                                                                                          πηγη:alterthess.gr
                                  


Ο Γιoυσού Ν’ Ντουρ (γαλλ.: Youssou N’ Dour, γενν.: 1 Οκτωβρίου 1959) είναι Σενεγαλέζος τραγουδιστής της μουσικής world, ο οποίος είναι κυρίως γνωστός για την ανάμιξη των παραδοσιακών Σενεγαλέζικων μουσικών τεχνικών με Κουβανέζικες και τζαζ επιρροές.

 Βιογραφία

Ο Ν’ Ντουρ γεννήθηκε στο Ντακάρ. Η μητέρα του ήταν μία γκριότ – παραδοσιακή Σενεγαλέζα μουσικός - και του έμαθε τα βασικά της τοπικής μουσικής, συμπεριλαμβανομένων των τάσσο (ένα είδος ραπ) και μπακού (παραδοσιακός ύμνος). Ο Γιουσού ξεκίνησε να τραγουδά σε θεατρικές ομάδες και σε χορωδίες παραδοσιακής μουσικής στην ηλικία των 12. Στα 15 μπήκε στο Σενεγαλέζικο συγκρότημα Super Diamono, και έκανε περιοδεία στη Δυτική Αφρική. Τον επόμενο χρόνο, το 1976, ξεκίνησε την μουσική του καριέρρα με το συγκρότημα Star Band No. 1, και το 1977 έφτιαξε το δικό του συγκρότημα, τους Étoile de Dakar, που το 1981 το μετονόμασε σε Super Étoile de Dakar. Οι Super Étoile de Dakar περιόδευσαν το 1984 στην Ευρώπη, παίζοντας μια μοντέρνα μορφή mbalax (ένας παραδοσιακός Σενεγαλέζικος ρυθμός). Το συγκρότημα πρωτοεμφανίστηκε το 1985 και στην Βόρεια Αμερική.
Μετά την ηχογράφηση των τραγουδιών Immigrés και Nelson Mandela, ο Ν’ Ντουρ κέρδισε την προσοχή του Βρετανού τραγουδιστή και τραγουδοποιού της ροκ, Πήτερ Γκάμπριελ. Έπαιξε στο επιτυχημένο άλμπουμ του Γκάμπριελ, So (1986) και το 1987 στην περιοδεία του, σε Ηνωμένες Πολιτείες, Ιαπωνία, και Ευρώπη. Τραγούδησε επίσης στο Graceland (1986), το ιδιαίτερα επιτυχημένο άλμπουμ του αμερικανού τραγουδιστή και τον τραγουδοποιού Πωλ Σάιμον, και το 1988 έπαιξε στη συναυλία γενεθλίων του Νέλσον Μαντέλα που έγινε στο Λονδίνο. Το 1989 ο Ν’ Ντουρ έκανε μια περιοδεία υπέρ της Διεθνούς Αμνηστίας, μιας οργάνωσης ανθρώπινων δικαιωμάτων.

                                                    

                                                                                                Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια